Op De Digitale Stad Nieuwegein hebben we wekelijks een portret van een opmerkelijk persoon. Met de camera in de aanslag lopen we door Nieuwegein. Gefascineerd in personen proberen we met de camera, opvallende, opmerkelijke personen vast te leggen. Wie is de man, vrouw of kind die daar zit, loopt, fietst, werkt ligt of speelt? Deze week Carrie Lariby.
Arend Bloemink: ‘Wanneer ik in de druilerige regen aankom bij het huis van het Portret van deze Week zit daar een jonge vrouw op een stoel, nèt op een droog plekje, met een sigaret en een telefoontje. ‘Carrie?’, vraag ik. Waarop de jonge vrouw lachend reageert met ‘Zie ik er zo oud uit?’. Foutje mijnerzijds… Nee, dat kan Carrie inderdaad niet zijn!’
‘Meteen opent de voordeur zich en daar staat dan het Portret. Hilariteit en vrolijkheid alom. Die jonge vrouw blijkt een van de dochters van Carrie zijn! Foutje!’
‘We gaan naar binnen. Dat waar Carrie’s voorkeur voor de kleur rood nadrukkelijk tot uiting komt. Terwijl GertJan, haar zieke echtgenoot, in een hoek van de kamer in diepe slaap verzonken is, beginnen we met het praatje-plaatje gebeuren. Terwijl we aan de praat zijn, maak ik foto’s. Veel foto’s, zodat ik een ruime keuze heb wanneer ik de vijf foto’s voor deze rubriek ga selecteren.’
Maak middels de antwoorden die Carrie Lariby op de vijf (altijd dezelfde) vragen geeft nader met haar, met haar werkzaamheden en met hoe zij over Nieuwegein denkt, kennis.
Wie ben je?
Ik ben Carrie Lariby en ben geboren in het jaar 1959 in Rotterdam. Toen ik 6 weken jong was zijn mijn ouders met mijn broer Nico en mij naar Utrecht verhuist. Mijn vader werkte daar bij de Coop fabriek aan de Kanaalweg waar we ook een tijdelijke woning kregen. Enige tijd later betrokken wij een flat aan de Marshalllaan vlakbij winkelcentrum de Rijnbaan. Daar ben ik opgegroeid.
Toen ik 15 jaar was verhuisden wij naar Nieuwegein naar een huis met een tuin aan het Herderstasje op Hoog Zandveld. Wat was dat heerlijk na een flat 3 hoog. Zwemmen in Watergein dat praktisch om de hoek lag. Eind van de zomer 1975 lagen we daar met een groep van 30 jongelui en toen hebben we samen een feest in het Veerhuis georganiseerd ter afscheid van de zomer. Dit is een hele mooie herinnering.
Door het overnemen van studieboeken leerde ik een hele vriendenkring uit (toen) Vreeswijk kennen en zo kwam ik ook bij de Jeugdsoos Arkadasch terecht waar ik mijn huidige man GertJan heb leren kennen. Wij hebben 2 toffe dochters gekregen Sophie en Roos.
Wat doe je in het dagelijks leven?
Ik heb de opleiding KV/JV gedaan op de Puntenburg in Utrecht. Een opleiding waar je toen meerdere kanten mee op kon gaan. Mijn wens was altijd kleuterjuf maar daar was in die tijd weinig werk in. Mijn laatste stageperiode was op peuterspeelzaal Het Veermuisje in het Veerhuis. En toen er een baan op de Notedop vrij kwam heb ik gesolliciteerd, een geschreven brief met nog 105 anderen. Omdat mijn stagebegeleidster tevreden over mij was heb ik die baan toen gekregen en werk ik dus sinds 1 juni 1981 bij toen nog de SKN, Stichting Kindercentra Nieuwegein (nu KMN Kind&Co).
Op dit moment werk ik op peutergroep Kikkervisje in de wijk Wijkersloot en het is nog steeds de leukste baan die er is, voor mij.
Hoe lang woon je al in Nieuwegein?
Zoals ik al zei verhuisden wij toen ik 15 jaar was naar Nieuwegein. Dit was in 1974. Dat is dus alweer 45 jaar. Ik schrik ervan. ☺ Ik heb ook veel veranderingen gezien. Toen ik op Hoog Zandveld woonde fietste ik elke dag langs de Hollandse IJssel naar Jutphaas waar ik naar de Bernard Mavo ging. De wijk de Doorslag was er toen nog niet, er liepen paarden in de wei. Ik heb de wijk gebouwd zien worden. Later gingen Gert Jan en ik aan de Nedereindseweg wonen in de flat bij de Profimarkt (nu de Plus). Daarna in Batau Noord in een koopwoning die uit keek op weilanden. In de verte zagen wij de Dom van Utrecht en dat is nu Galecop. Ook heb ik Cityplaza gebouwd zien worden.
Wat vind je van Nieuwegein?
Dat brengt mij hier, ja wat vind ik van Nieuwegein? Eigenlijk woon ik hier al heel lang met veel plezier. Er is van alles in de buurt, een stads centrum, een ziekenhuis, een mooi zwembad en met de tram zit je zo in Utrecht.
En dan is er natuurlijk een prachtig theater “De Kom”. Ik ben een enorm theaterliefhebber. Elk jaar weer, vanaf het allereerste begin al heb ik een abonnement in de Kom en ga ik naar een aantal voorstellingen. Heerlijk ik zou niet zonder kunnen.
Wat kan er beter in Nieuwegein?
Zoals je kan lezen woon ik eigenlijk met veel plezier in Nieuwegein. Vroeger ging ik met mijn dochters veel naar de kinderboerderij de IJsselstee, daar is het heerlijk en groen en super leuk bij die dieren. Nu door mijn werk kom ik daar nog steeds met mijn peuters.
Wat ik jammer vind is dat de bioscoop niet mee gegaan is met de Kom. En vooral ook dat het Filmhuis gestopt is. Ik heb het Filmhuis wat later ontdekt en ging met vriendinnen mee. Ik vind het dus heel jammer dat dat weg is en ik hoop ook dat dat snel een vervolg krijgt.
